De FLUZI (Flakkee uit zijn isolement) markeerde een keerpunt in de geschiedenis van Goeree-Overflakkee. Het bracht ons eiland in juli 1964 in “vast” contact. Het leidde tot economische groei, culturele uitwisseling en innovaties die de toekomst van onze gemeenschap vormgaven. Het opende de deuren naar een nieuwe wereld vol mogelijkheden. Het veranderde onze economie, onze cultuur en zelfs onze taal.
Destijds de langste brug van Europa!
Op 20 juli 1964 verrichtte minister Van Aartsen de openingshandeling van de Haringvlietbrug. Uiteraard in nabijheid van en P.D. Sieling en de Sommelsdijkse gemeentesecretaris J. Knape. Zij waren de grote voorvechters van de brug. Het eiland was nu eindelijk niet meer afhankelijk van de veerdiensten.
Vrachtwagenchauffeur Bert van Leent van Van Dongen Transport uit Dirksland kocht bij Van Aartsen het eerste kaartje voor de oversteek. Het geld werd vervolgens overhandigd aan de heer Sieling, want de tol moest namelijk betaald worden aan de NV Haringvlietbrug die de brug had voorgefinancierd. Een particulier initiatief vanuit Goeree-Overflakkee!
Een drukte van jewelste
De feestelijke openingsdag in 1964 werd in de eerste uren ontsierd door twee ongelukken. Eerst reed een bromfiets een 4-jarig meisje aan dat de weg overstak. De bromfietser moest met een gebroken been naar het ziekenhuis, het meisje kwam er vanaf met schaafwonden. Later botsten twee auto’s op elkaar. Een van de chauffeurs liep schaafwonden op, de rest kwam met de schrik vrij.
Het standbeeld Arbeid en Intellect
Het gedenkteken bestaat uit twee figuren die elkaar de hand reiken: uitbeeldend de arbeid en het intellect en tevens symbool van de overbrugging van twee eilanden. Het monument is op 11 oktober 1967 onthuld door burgemeester Van der Harst van Oostflakkee.
Op het beeld staat ook de tekst: Geduld en Volharding, naar de boerderij van voorvechter Sieling.
Wie was Sieling?
Landbouwer Sieling uit Melissant is cruciaal bij de totstandkoming van de eerste vaste oeververbinding vanaf Goeree-Overflakkee. De voorzitter van de plaatselijke landbouwvereniging heeft zich dertig jaar lang hard gemaakt voor de komst van de brug. Hij ziet al voor de Tweede Wereldoorlog dat het eiland een vaste oeververbinding nodig heeft. In die tijd is het eiland alleen te bereiken met de veerpont. Alle export van bijvoorbeeld alle landbouwproducten waar Goeree-Overflakkee zoveel van heeft, moest per schip.
Voor de inwoners is het pontje de enige mogelijkheid om van en naar het eiland te komen. Er worden plannen gemaakt voor een brugverbinding maar door de Tweede Wereldoorlog komen die niet van de grond.
Brug via Tiengemeten
Na de bevrijding komt de wens voor brugverbinding weer bovenaan het lijstje van verschillende eilanders te staan. Sieling is ook dan nog één van de belangrijkste pleitbezorgers. In 1952 wordt er een uitgewerkt plan gepresenteerd. De brug moet komen te liggen tussen Stad aan ’t Haringvliet en Den Bommel en gaat via het eiland Tiengemeten richting de Hoeksche Waard.
De Watersnoodramp van 1953 zorgt ervoor dat de plannen voor een brug vanaf Goeree-Overflakkee naar de achtergrond raken. Maar de Watersnoodramp zorgt er ook voor dat er aandacht komt voor de eilanden. De Delta-commissie wordt ingesteld om te onderzoeken hoe de zeegaten kunnen worden afgedamd. De ontsluiting van de eilanden komt ook aan bod.
Eigenlijk is iedereen het er wel over eens dat er een brug moet komen vanaf Goeree-Overflakkee. De vragen zijn alleen: waar komt die brug te liggen en wanneer wordt hij gebouwd? Ondertussen is de NV Brugverbinding Haringvliet opgericht. Boer Sieling is president-commissaris.
“Dan bouwen we hem zelf wel”
Als Sieling in Den Haag van de minister van Verkeer te horen krijgt, dat er op korte termijn geen geld komt voor de brug, zegt hij: “Dan bouwen we hem zelf wel.”
De plannen worden uitgewerkt. De NV Brugverbinding Haringvliet zorgt voor de financiering door een lening af te sluiten, Rijkswaterstaat ontwerpt de brug en houdt toezicht op de bouw. Door tol te gaan heffen, kan de lening worden afbetaald.
In 1961 begint de bouw van de brug..
En zo geschiedde…
De tolbrug werd geopend 20 juli voor het verkeer. Omdat er meer verkeer van de brug gebruik maakt dan van te voren is voorzien, kan de tolheffing eerder dan gepland worden afgeschaft. Op 1 oktober 1973 wordt de Haringvlietbrug tolvrij en op 1 juli 1975 wordt de brug overgenomen door Rijkswaterstaat. De NV Brugverbinding Haringvliet die gevestigd was in de Kerkstraat van Sommelsdijk wordt dan opgeheven.
De brug is vanaf het eerste moment onmisbaar en helpt dagelijks tienduizenden voertuigen naar de overkant.
Programma FLUZI-FEEST 8 juni – Streekmuseum